Het allerbelangrijkste bij schrijven is dat je wat te zeggen hebt. Maar het is wel heel fijn als je dat ook mooi op kunt schrijven. Thomas Rosenboom kan dat. Hij beschikt over een heerlijk breed Nederlands vocabulaire, waardoor lezen in je eigen taal een sensueel genot wordt. En zijn grappige, stijlvolle beelden doen me regelmatig in de lach schieten.
In Zoete Mond schetst hij een portret van Jan de Loper. Jan is een oudere man die het erg goed met zichzelf getroffen heeft en de ene flauwe grap na de andere maakt, waar zijn beleefde publiek dan ‘hartelijk’ om lacht.
“Zoals een hond door te kwispelen zijn aangename geur vanonder zijn staart verspreidt, deelt en aanbiedt aan wie hij mag, (..)”, schrijft Rosenboom over deze Jan. Dát is effectief schrijven, denk ik dan. Met het beeld van een kwispelende hond typeert Rosenboom in een paar woorden een zelfingenomen maar onschuldige persoon, die geniet van zijn eigen geur en denkt dat die voor iedereen aangenaam is.
Een treffende metafoor ‘bedenk’ je niet; die valt je toe. Dit raakt aan het meer mystieke aspect van schrijven. Maar je kunt je wel voor zo’n gift openstellen. Door wat associatieoefeningen te doen bijvoorbeeld – sowieso handig als je vastloopt bij het schrijven, en wie weet levert het je ook nog een mooie metafoor op. En door zelf heel veel te lezen. Want zo krijg je meer gevoel voor metaforen, waardoor je de goedgelukte beelden sneller herkent in jouw eigen probeersels.